De Verloren Majoretten zijn de weg en hun fanfare kwijt. Strak in het gelid, de kinnen omhoog, marcheren zij vooruit. Altijd verder, altijd op zoek, al weten ze niet precies naar wat of waar. Door hun hoofdtelefoons schalt muziek. Als de sleur hen inhaalt nemen ze prompt een pauze of vallen verveeld in slaap. Tot het weer tijd is. Dan draait de boel al gauw weer vierkant.

De Verloren Majoretten werken steeds contextgericht. Ze kunnen met de deur in huis vallen, maar even goed poëtisch liggen slapen. De ruimte of omgeving en het publiek zijn van groot belang, omdat van daaruit telkens een specifiek concept ontstaat. Op die manier zijn onze interventies uniek en interactief.